ေတာင္ႀကီးလို႔ ေျပာလိုက္ရင္
မီးပံုးပ်ံကိုပါ ေျပးျမင္ၾကပါလိမ့္မယ္။ ဒီျမန္မာမွာတင္မဟုတ္ဘူး ကမၻာမွာပါ
ေက်ာ္ၾကားတဲ့ ဓေလ့ထံုးစံတခုပါ။ အခု အဲဒီမီးပံုးပ်ံကိုလုပ္တဲ့
ရွမ္းစကၠဴအေၾကာင္းေလး ေျပာျပပါ့မယ္။ ဗဟုသုတေပါ့။ မသိေသးတဲ့ သူေတြလည္း
သိရတယ္။ နမ့္ခံုးမီဒီယာ လမ္းညႊန္စာအုပ္မွာေတြ႔လို႔ ဗဟုသုတအေနနဲ႔ အင္တာနက္
စာမ်က္ႏွာေပၚ တင္လိုက္တာပါ။
စကၠဴေလွ်ာ္ပင္မွ အေခါက္ကို မတ္၊ ဧၿပီတို႔မွာ ခြာယူရပါတယ္။ခြာယူၿပီး သစ္ေခါက္မ်ားကို ေနေရာင္ျဖင့္ အေျခာက္လွန္းရတယ္။ အေျခာက္ခံၿပီးတဲ့ သစ္ေခါက္ေတြကို ထင္းမီးျပာနဲ႔ ေရာေႏွာၿပိး ၆ နာရီၾကာေအာင္ ျပဳတ္ရပါတယ္။ ျပဳတ္ၿပီးေပ်ာ့ဖတ္မ်ားကိုေတာ့ ျပာမ်ားစင္ေအာင္ ေရနဲ႔ အထပ္ထပ္ေဆးေပးရပါတယ္။ ေရေဆးၿပီးတဲ့ေပ်ာ့ဖတ္ေတြကို လက္တစ္ဆုပ္စာ အလံုးေလးမ်ားျဖစ္ေအာင္ လံုးယူရပါတယ္။ လံုးထားတဲ့ ေပ်ာ့ဖတ္မ်ားကို သစ္သားျပဳတ္တူနဲ႔ မိနစ္ ၂၀ ခန္႔ ထုရပါတယ္။ ထိုလက္တဆုပ္စာ ေပ်ာ့ဖတ္လံုးတစ္လံုးဟာ သံုးေပပတ္လည္ စကၠဴတစ္ခ်ပ္စာျဖစ္ၿပီး ၀ါးျဖင့္ျပဳလုပ္ထားေသာ စကာ (႐ိုးရာအေခၚ ထင္) ျဖင့္ ေရထဲမွာ္ ျဖန္႔ရပါတယ္။ ျဖန္႕တဲ့အခ်ိန္ ပန္းပြင့္ပံုမ်ား ေပၚေအာင္စကၠဴပန္းမ်ား ထည့္ႏိုင္ပါတယ္။ ျဖန္႔ၿပီးသြားလွ်င္ ေတာ့ ေရမ်ားစင္ေအာင္ စစ္ယူရပါေသးတယ္။ ေရစစ္ၿပီးတဲ့ (ထင္) ထဲမွ ေပ်ာ့ဖတ္မ်ားကို ၂ နာရီၾကာေအာင္ ေနေရာင္ျဖင့္ အေျခာက္ခံၿပီးလွ်င္ေတာ့ စကၠဴကိုရွိပါၿပီ။
စကၠဴ ႏွစ္မ်ိဳး ျပဳလုပ္ႏိုင္ပါတယ္။ ေျပာင္စကၠဴ၊ ပန္းသစ္ရြက္ႏွင့္ျပဳလုပ္ေသာ ပန္းစကၠဴျဖစ္ပါတယ္။ ၎စကၠဴမ်ားမွ ႐ိုးရာထီး၊ မီးပံုးပ်ံ၊ စာအုပ္၊ ယပ္ေတာင္၊ လက္ကိုင္အိတ္ႏွင့္ ရွမ္းပုရပိုက္မ်ား စသည္တို႔ကို ထုတ္လုပ္ ရယူႏိုင္ပါတယ္။
![](https://lh3.googleusercontent.com/blogger_img_proxy/AEn0k_u-w9A9LCi4bVILbFEK6pdkgRdIAIhYZ_RcmuxZoE9-SJzJ_DmFlZ2EZ2WyTJlROwJZy2WBuVqb8E6nKAQPB0mVf5cIOo2EW7SmRZ45jTnce0w-Uw=s0-d)
![](https://lh3.googleusercontent.com/blogger_img_proxy/AEn0k_voh36eiPK7OYIrY5SgmlpEq8wsoMqln63vbZBfVZG91gSZcTw8r54w5slKVwUNncZyJYqiJzgo6svHjgVl77ji6PWHRFd4M0JzucYQP2uRDV5ZvDKSO9A=s0-d)
![](https://lh3.googleusercontent.com/blogger_img_proxy/AEn0k_uxEIWUrsu3ExBLoMfbqwvLY7pZH7js6i4xS_j4Z7k76sBQZhHD0s4CXfMlRFN4396XbNC0JOYGj12HToesu1mujRH1z19JMqD_7Td3VPt2xKjzmP0r=s0-d)
![](https://lh3.googleusercontent.com/blogger_img_proxy/AEn0k_veV6PpvFc_8pdLxOHUUzB105nxx2NFqOkoztB3zg6KHhkpL5YN58hba9AhSllBwt8LDtDGG_SQgSgjeAVpoo9_f7sQ7rBOEkclyMcr9NP9nSsRxw8=s0-d)
စကၠဴေလွ်ာ္ပင္မွ အေခါက္ကို မတ္၊ ဧၿပီတို႔မွာ ခြာယူရပါတယ္။ခြာယူၿပီး သစ္ေခါက္မ်ားကို ေနေရာင္ျဖင့္ အေျခာက္လွန္းရတယ္။ အေျခာက္ခံၿပီးတဲ့ သစ္ေခါက္ေတြကို ထင္းမီးျပာနဲ႔ ေရာေႏွာၿပိး ၆ နာရီၾကာေအာင္ ျပဳတ္ရပါတယ္။ ျပဳတ္ၿပီးေပ်ာ့ဖတ္မ်ားကိုေတာ့ ျပာမ်ားစင္ေအာင္ ေရနဲ႔ အထပ္ထပ္ေဆးေပးရပါတယ္။ ေရေဆးၿပီးတဲ့ေပ်ာ့ဖတ္ေတြကို လက္တစ္ဆုပ္စာ အလံုးေလးမ်ားျဖစ္ေအာင္ လံုးယူရပါတယ္။ လံုးထားတဲ့ ေပ်ာ့ဖတ္မ်ားကို သစ္သားျပဳတ္တူနဲ႔ မိနစ္ ၂၀ ခန္႔ ထုရပါတယ္။ ထိုလက္တဆုပ္စာ ေပ်ာ့ဖတ္လံုးတစ္လံုးဟာ သံုးေပပတ္လည္ စကၠဴတစ္ခ်ပ္စာျဖစ္ၿပီး ၀ါးျဖင့္ျပဳလုပ္ထားေသာ စကာ (႐ိုးရာအေခၚ ထင္) ျဖင့္ ေရထဲမွာ္ ျဖန္႔ရပါတယ္။ ျဖန္႕တဲ့အခ်ိန္ ပန္းပြင့္ပံုမ်ား ေပၚေအာင္စကၠဴပန္းမ်ား ထည့္ႏိုင္ပါတယ္။ ျဖန္႔ၿပီးသြားလွ်င္ ေတာ့ ေရမ်ားစင္ေအာင္ စစ္ယူရပါေသးတယ္။ ေရစစ္ၿပီးတဲ့ (ထင္) ထဲမွ ေပ်ာ့ဖတ္မ်ားကို ၂ နာရီၾကာေအာင္ ေနေရာင္ျဖင့္ အေျခာက္ခံၿပီးလွ်င္ေတာ့ စကၠဴကိုရွိပါၿပီ။
စကၠဴ ႏွစ္မ်ိဳး ျပဳလုပ္ႏိုင္ပါတယ္။ ေျပာင္စကၠဴ၊ ပန္းသစ္ရြက္ႏွင့္ျပဳလုပ္ေသာ ပန္းစကၠဴျဖစ္ပါတယ္။ ၎စကၠဴမ်ားမွ ႐ိုးရာထီး၊ မီးပံုးပ်ံ၊ စာအုပ္၊ ယပ္ေတာင္၊ လက္ကိုင္အိတ္ႏွင့္ ရွမ္းပုရပိုက္မ်ား စသည္တို႔ကို ထုတ္လုပ္ ရယူႏိုင္ပါတယ္။
႐ုပ္ပံုမ်ားကို ေတာင္ႀကီးခ်ယ္ရီေျမ ႏွင့္ နမ့္ခံုးမီဒီယာ လမ္းညႊန္စာအုပ္မွ ရယူထားပါသည္
No comments:
Post a Comment